Een week van eersten

Het was een week van eersten. Zo heb ik vandaag voor het eerst in mijn leven een universiteitsgebouw moeten verlaten omdat het brandalarm afging (en nee, het was geen oefening). Maar laat ik beginnen bij maandag, mijn eerste ervaring met de master.

In een ruimte vol cameramannen begon de introductie. Hoewel er vele malen een close-up van me werd gemaakt, bleek uiteindelijk dat ze er niet waren om mijn aanwezigheid vast te leggen, maar die van meneer De Mistura (Under-Secretary of State, Foreign Affairs, Italy). Gelukkig kon ik mezelf de volgende dag wel terugvinden in een Italiaanse krant.

Ik ontmoette voor het eerst mijn medestudenten. De groep is groot, 28 in totaal, waarbij Italie met 15 studenten nogal is oververtegenwoordigd. Ik heb de selectie van de master dan ook nooit helemaal begrepen, want ook voorgaande jaren bestond de zogenaamde lijst van 'Europese' studenten voornamelijk uit Italianen. Naast de 15 Italianen zijn er nog 2 Duitse meisjes, en ik. Lang leve West-Europa. Daarnaast zijn er nog 10 studenten van buiten de EU, waarbij de meesten uit Afrika komen, 1 meisje uit de VS en 1 meisje uit Thailand. Ach, mijn Italiaans zal zeker geperfectioneerd worden de komende zeven maanden.

Op woensdag vond de eerste les plaats. Meteen een pittige, want als niet-rechtenstudent is International Law nu niet bepaald eenvoudig. Maar onze professor (Andrea de Guttry, voor wie dat interessant vindt) brengt het erg leuk gelukkig. Nu moet ik me alleen nog door die droge teksten zien heen te werken...

Ook heb ik mijn eerste ervaring met de mensa gehad deze week. Een ingewikkeld systeem, met verschillende rijen, verschillende menu's en gerechten, waarbij je niet alles zomaar mag nemen. Helaas is er niemand die duidelijk vertelt wat wel en niet mag, met als consequentie dat ik naderhand op mijn vingers getikt werd dat ik teveel eten had gepakt (ja ja, laat de grappen maar komen..). Schijnbaar had ik twee hoofdgerechten genomen + een bijgerecht, en dat mag dus niet. Nu weet ik in ieder geval dat een piepkleine omelet hier doorgaat voor een hoofdgerecht...

Rest mij nu nog uit te leggen wat de situatie was met het brandalarm. Omdat thuis studeren nooit echt mijn ding is geweest (en schijnbaar nu nog steeds niet is), ging ik vandaag met twee huisgenootjes naar de technische faculteit om daar te studeren (deze is iedere dag open van 8:00 - 24:00, vandaar dat we daar naartoe gingen). Na een klein uurtje studeren gingen alle lampen uit, en begon het brandalarm vreselijk hard te loeien. Omdat iedereen naar buiten ging, besloten wij ook maar om onze spullen te pakken en het gebouw te verlaten. Bovendien rook het er enigszins verdacht.

Nu verwachtte ik dat er mensen zouden zijn die ons naar buiten zouden sturen en de hele evacuatie zouden leiden, maar nee hoor. Iedereen stond een beetje te twijfelen wat te doen, al zorgde het intense lawaai ervoor dat buiten staan de beste optie was (totdat het ging regen - het regent altijd in Pisa heb ik ontdekt). Toen na meer dan een kwartier het brandalarm nog steeds afging, en het er niet naar uitzag dat het snel opgelost zou worden, zijn we maar naar huis teruggekeerd.

Nu zit ik aan de keukentafel te studeren, te luisteren naar de immer doorgaande regen. Maar, denk ik dan maar, het kan altijd nog erger. Het had tenslotte ook kunnen sneeuwen en vriezen...