Een stukje Brabant in Italie

Hoewel ik al enige jaren boven de rivieren woon, blijf ik in hart en nieren een echte Brabander:

't Leven is goed in 't Brabantse land
't Land waar mijn wieg heeft gestaan
Daar heb ik voor altijd mijn hart aan verpand
Dat land doet mijn hart sneller slaan

Het feit dat ik dit jaar geen carnaval kon vieren in Kruikenstad viel me dus behoorlijk zwaar. De oplossing? Brabant in Italie vinden. Kortom: Carnaval in Venetië!

Mijn huisgenootje en een vriendin van haar hadden zich al opgegeven voor een eendagstripje naar Venetië, en ik besloot om mee te gaan. Zaterdag 9 februari om 5 uur 's ochtends, toen de gemiddelde carnavalsvierder net zijn bed op had gezocht na een avond vol bier en een afsluitend broodje Doner, ging in Pisa mijn wekker af. Om half zeven stonden we bibberend bij het vliegveld te wachten totdat we de bus in mochten (wat uiteraard veel later was dan gepland, het blijft tenslotte Italie...).

Na een weg met slaap, sneeuw en vreselijke Siciliaanse meiden kwamen we een uur of vier later in Venetië aan. Het eerste wat duidelijk werd was dat we niet de enige waren die besloten hadden naar Venetië te gaan. Wat een drukte!

Met als doel het San Marco plein begonnen we te lopen, en te genieten van Venetië. Ze hebben prachtige maskers (voor belachelijk hoge prijzen) in prachtige winkels (ik was al voorzien van een masker, ik had er namelijk een in Pisa gevonden).

Het was ondertussen al een jaar of tien geleden dat ik in Venetie geweest was, en herinnerde me weer wat voor een bijzondere en vreemde stad het is. Prachtige straatjes, 'zee-steegjes', bruggen en huizen. Maar, ondanks de drukte, voelt de stad zo dood, zo uitgestorven aan. Het aantal inwoners neemt af. Buiten de toeristensector is er geen werk te vinden. Jongeren trekken weg, en de stad vergrijst. En dat merk je, zelfs op zo'n drukke dag.

Na bijna twee uur lopen (gedeeltelijk door de omweg, gedeeltelijk door de drukte) bereikten we eindelijk het San Marco plein wat, dat moet ik toch wel toegeven, echt een prachtig plein is.

Na de mooi verklede mensen te hebben bewonderd, besloten we een bar op te zoeken, aangezien ieder stukje van ons lichaam ondertussen bevroren aanvoelde. Nee, warm dat was het niet in Venetie helaas...

Na ook nog de Rialto (beroemde brug) bezocht te hebben was het tijd om ons weer richting het station te begeven voor de terugreis. Uiteindelijk heb ik niet heel veel 'carnaval' gezien (voornamelijk de met carnaval gepaard gaande drukte, dat wel), maar het was leuk om in Venetie te zijn! Het is een ontzettend fascinerende stad, die iedereen toch zeker eens in zijn of haar leven gezien moet hebben.

Daarmee eindigde het 'stukje Brabant in Italie' nog niet, want vorig weekend zijn papa en mama me wezen opzoeken. Ze hadden geen beter weekend kunnen uitzoeken: zon, zon en nog eens zon. Dat betekende lekker door de stad lopen en op het terras in de zon lunchen. Ook voor mij was het een soort mini-vakantie!

En nu maak ik me klaar voor een beetje Zuid-Holland in Italie, met eerst Joost, die a.s. vrijdag komt, en volgende week Marjolein. Maar voordat het zover is heb ik morgen mijn eerste tentamen - spannend!